Henk’s transformatie na één ceremonie

Zoals beloofd hierbij een berichtje van mij. Heb de afgelopen week echt even tijd nodig gehad om eea op een rijtje te krijgen. Laat ik beginnen met hoe de truffelreis is gegaan. 

Toen ik op bed ging liggen en de truffels begonnen te werken zag ik vooral in het begin de fractalen en geometrische vormen komen in allerlei kleuren. De kleuren die mij het meeste zijn bijgebleven zijn geel en groen. Ik voelde mij steeds verder wegzakken. De muziek klonk helemaal fantastisch. Naarmate ik steeds dieper ging werden de vormen mooier en de muziek steeds intenser. En ineens leek het als een bom in te slaan. Ik was ineens weer een klein kindje, ik weet niet hoe oud, maar ik zat op een leeftijd dat mijn vader er niet meer was want ik zat heel hard om mijn vader te roepen en te schreeuwen. Ik voelde mij alleen en achtergelaten en begreep niet waar hij gebleven was. De muziek en alle kleuren en patronen begonnen steeds intenser en intenser te worden en ik hoorde ook niet alleen de muziek. Ik kon de muziek ook gewoon voelen en voelde deze door mijn lichaam heen gaan. Op een gegeven moment voelde ik mijzelf loskomen van mijn lichaam en leek ik wel helemaal naar die oneindige tijdloze ruimte heen te gaan. De muziek begon op een gegeven moment tegen mij te praten. Ik weet niet of ik nu een stem hoorde of dat ik gewoon wist wat de muziek tegen mij wilde zeggen. Maar ik voelde gewoon dat de universele energie waarin ik mij bevond graag wilde dat ik mij zou overgeven. Maar ik begreep niet waarom ik mij moest overgeven en ik kon het ook niet. Ik voelde een enorme weerstand tegen overgave. De muziek/universele energie/God (wat het ook is) bleef in golven over mij en door mij een gaan en bleef maar herhalen om overgave en ik kon het gewoon niet. Ik heb een hevig gevecht geleverd want overgeven betekende de controle loslaten en die kon ik niet loslaten want mijn innerlijke kind was getraumatiseerd en ernstig beschadigd en moest ten koste van alles beschermt worden. En dat schreeuwde ik ook naar duet universum maar het bleef mij maar overspoelen met al die golven van liefde. Ik voelde ook gewoon dat de UE alles en iedereen was. Ik voelde dat ik werd toegesproken door God maar God was niet alleen God. Hij was ook mijn vader en mijn moeder en hij was Fred en ook jou. Ik voelde alle weerstand en controle gewoon wegbrokkelen en opeens viel alle weerstand weg en ik hoorde doet universum zeggen dat ik alle pijn en alle verdriet en alle ellende los kon laten want ik mocht het allemaal aan het universum geven. En ik voelde vanaf mijn voeten tot aan mijn borst een enorme golf van energie gaan waarbij alle ellende en shit uit mij getrokken werd waarna ik echt een enorme rust over mij heen voelde komen. Ik wilde je graag vertellen wat er met mij gebeurde maar kon het niet want had nog teveel verdriet en de UE vertelde dat als ik er niet over kon praten, ik het met ademhalen alle shit die er nog zat maar uit moest blazen en dat heb ik gedaan. Kort daarna voelde ik mij weer steeds meer in mijn eigen lijf terugkomen en was de reis redelijk snel voorbij.

Ik heb tijdens de reis denk ik 2 korte momentjes gehad dat ik zo uit mijn lichaam was getreden, dat ik begon te twijfelen of ik nu in een psychose zat of niet. Of dat ik tussen dood en leven in zat. Ik had het gevoel in de eeuwigheid te zijn. Toen ik toen mijn ogen open deed zag ik zou wel zitten in jouw stoel maar ik zag jouw gezicht niet scherp en duidelijk. Zag wel dat jij op dat moment in de stoel iedereen tegelijk was zoals ik hierboven al beschreef. Gelukkig gingen deze momenten weer snel voorbij en ging mijn reis verder.

Meteen na de reis dacht ik eerst nog dat mijn intenties niet waren uitgekomen maar nu ik er een weekje over heb kunnen nadenken blijkt dat de intenties helemaal goed waren. Mijn jeugdtrauma is gewoon uit mijn lijf en ziel getrokken en mijn vader was er ook maar niet in de vorm waarin ik mij dat had voorgesteld. Vond het 1 van de mooiste, moeilijkste en hefstigste emotionele dingen die ik ooit heb gedaan.

Tot zover mijn reis zo goed als ik hem kan beschrijven in woorden. Ik heb vanaf de ceremonie dagelijks een verslag bijgehouden om alles van mij af te tikken en ook vast te leggen. De afgelopen week is een enorme achtbaan voor mij geweest en nu ben ik weer redelijk in balans. Mocht je nog willen weten hoe afgelopen week is geweest dan laat het maar weten. Dan kruip ik achter mijn laptoppie om je een berichtje te sturen. In ieder geval de groetjes uit Twente en tot de volgende keer :-)

Groetjes,

Henk